Çocukla ilk kez uçağa bineceklerin kaygısı, uçakta bebek/çocuk nasıl zaptedilir oluyor genelde. Bunun için Seyahat Oyuncakları yazıma bakın derim. Miniklerin uçaklara karşı genel tavırları yaşlarına göre değişiyor elbette.
Şimdiye dek deneyimlerime göre 6 aydan küçük bebeklerle yolculuk yapmak en kolay. Kulakları basınç değişiminden etkilenmediyse, karnı toksa, gazı yoksa veya hasta değilse tabii. Motor sesiyle uyuyacaklar ve anne kucağında uslu uslu oturup bakınacaklardır.
1.5 – 3 yaş arası ise çocukların uçak yolculuklarında en çok sorun çıkardığı yaşlar bana kalırsa. Bağlanıp oturmayı, küçücük bir koltukta saatler geçirmeyi, uçağın motor sesini sevmiyorlar. Her denilene karşı çıkmak, yapma dediğini yapmak yani terrible two denilen 2 yaş sendromu da cabası. Bu yaşlarda özgür olmayı, ben demeyi ve karşı çıkmayı öğrendiklerinden bırakın yolculuk yapmayı evde, markette dahi zor günler geçirmek çok normal. Bu aralar biz öyleyiz yani…
3. yaştan itibaren ise uçak ve uçmak eylemiyle ilgili herşeye tapacaklarını okudum. Tekerlekli valizleri çekmek, havalimanındaki yürüyen merdivenleri kullanmak, inip kalkan uçakları izlemek, bulutları seyretmek, uçağın kalkışı ve inişi esnasında dışarıya bakmak, havayolu şirketinin küçük ekranlarında film izlemek hatta hosteslerin yemek servisleri bile ilgi çekici hatta muhteşem olaylar zinciri olurmuş çocuklar için. Diyorlar ki üç yaş civarında ailelerin görevi, çocukları meşgul etmek değil, gördüklerinden dolayı onların sevincini paylaşmak olur. O günleri iple çekiyorum…
Not: 23 aylık oğlumla kara kara düşünerek tek başıma çıktığım İzmir-Londra uçuşunda, çantama birçok oyun, oyuncak ve yiyecek doldurdum yol boyunca onu oyalamak için. Check-in esnasında yer hostesine, mümkünse yanımdaki koltuğu boş bırakmasını rica ettim. Uçağa binene dek, gerek yorgunluktan gerek yaşından ve gerek heyecandan ötürü saldırmadığı insan, ellemediği köşe, bağırmadığı an olmadı. Bu 4 saatlik yolculukta ömrümden ömür gidecek diye düşündüm. Uçağın arkadalarında bir sıradaydı yerimiz ve şansımıza üç kişilik yerde bir tek biz vardık. Teşekkürler hostes hanım. Kucağımda uyusa da, yanımızdaki boş koltuklardan faydalanıp boylu boyunca yatırdım. Belki de o sayede uçak kalkarken uyuyakalan oğlumu, 3.5 saat sonra uçak inerken ben uyandırdım. Yani korktuğum başıma gelmedi. Neye niyet neye kısmet 🙂
Not: 23 aylık oğlumla kara kara düşünerek tek başıma çıktığım İzmir-Londra uçuşunda, çantama birçok oyun, oyuncak ve yiyecek doldurdum yol boyunca onu oyalamak için. Check-in esnasında yer hostesine, mümkünse yanımdaki koltuğu boş bırakmasını rica ettim. Uçağa binene dek, gerek yorgunluktan gerek yaşından ve gerek heyecandan ötürü saldırmadığı insan, ellemediği köşe, bağırmadığı an olmadı. Bu 4 saatlik yolculukta ömrümden ömür gidecek diye düşündüm. Uçağın arkadalarında bir sıradaydı yerimiz ve şansımıza üç kişilik yerde bir tek biz vardık. Teşekkürler hostes hanım. Kucağımda uyusa da, yanımızdaki boş koltuklardan faydalanıp boylu boyunca yatırdım. Belki de o sayede uçak kalkarken uyuyakalan oğlumu, 3.5 saat sonra uçak inerken ben uyandırdım. Yani korktuğum başıma gelmedi. Neye niyet neye kısmet 🙂
2 Yorum Var
Sorunsuz bir yolculuk geçirmenize çok sevindim.
Oğlumla yaptığım seyahatlerde ben de sorun yaşamadım.Beraber bulutları izledik ve onun en sevdiği kitapları okuduk.İlgilerini çekebileceğimiz şeyler bulduğumuz da korktuğumuzdan az da olsa uzaklaşmış oluyoruz…
Keyifli günler dilerim…
Tesekkurler! Haklisiniz, yol boyunca ne kadar cok ilgilerini cekersek o kadar kolay oluyor onlar icin yolculuklara katlanmak.