Tatildeyiz ve ister istemez yanımızda olup bitenleri duyuyoruz. Özellikle de İngiltere’de yaşayınca burada, yani Türkiye’de yaşayan anne-baba ne yapıyor, nasıl davranıyor diye gözlem yapmadan duramıyoruz.
Tatile çıkmış bazı anneler, kendi annelerini arayıp sürekli rapor vermek durumunda sanırım. Saat başı telefonda ‘Anne, torunun şunu yedi, bu kadar yedi, ondan yemedi, denedim öyle de yemedi, evet az yedi, tamam öyle deneyeyim, süt içti / içmedi, zayıfladı, vb…‘ diye gidiyor konuşma. Yemek muhabbeti bitince ne kadar uyudu, nasıl uyudu, kaç kez tuvalete çıktı falan diye uzuyor muhabbet. Koca-nın yerinde olsam uyuz olurdum. Fakat belli ki zamanla onlar da alışmış bu tarz muhabbetlerin normal olduğuna.
İşin enteresanı İngiltere’deyken bazen haftada bir konuştuğumuz annem ve kayınvalidem de, burada tatildeyiz diye hergün birkaç kez aramaya başladılar. Tabii ki ilk soru ‘Kızım ne yapıyorsunuz? Alaz nasıl?‘ Acaba Türkiye’deyken başımıza bir iş gelme olasılığı mı yüksek? Yoksa bize ulaşmak kolay ondan mı acaba diye fikir yürütüyoruz Alaz’ın babasıyla.
Malesef birbirini sürekli kontrol etme ihtiyacı hisseden bir toplum olmaya doğru gidiyoruz sanırım. Belki bunun en büyük suçlusu da teknolojinin en önemli buluşlarından biri cep telefonu. Haydi bırak evde telefonu da göreyim, kim kime günde kaç kez ulaşabilecek, bebeğin kaka ayrıntılarını öğrenebilecek? 🙂
Resim : http://www.flickr.com/photos/ucumari/
2 Yorum Var
Ne güzel anlatmışsınız Gezgin Anne…Blogunuzla yeni tanıştım sayılır..Ben de Delikızınevi nde paylaşmaya çalışıyorum yaşadıklarımı,sevdiklerimi,garip gelen şeyleri…Zira İngiliz bir baba ve Türk anneden iki bebe büyütmekle cebelleşmedeyiz,biz de onlarla birlikte büyümedeyiz günden güne 🙂
Zaten evlenmeden önce de bir anlam veremediğim olaydı bu..Annemle de hiç bir zaman böyle bir ilişkim olmadı şükür…Çocukların yedikleri ve çıkardıklarından çok gün boyu algıladıklarına dikat etmeye çalışıyoruz bu arada bir sürü de hata yapıyoruzdur muhtemel…
Eşim sayesinde daha da bir rahatlık,bir huşu 🙂 var üzerimizde ki, ikinci bebeğe de 1,5 yıl içinde cesaret edebildik! yoksa raporlu bir yaşaşmımız olsaydı nerdee? o yedi bu kustu şimdi o .ıçtı ve diğeri uyudu nihayet kabilinden hahaha…
Neyse çenesi düşük familyadanım tanışma faslı fazla uzun sürdü…
Yalnızca çok iyi bir saptama, en sinir olduğum şeylerin başında bu günlük raporlar demek istemiştim nerelere geldik..
İyi gezmeler, sevgiler
🙂
Teşekkürler yorumun için. Malesef olayın içinde olunca farklı gözle görmek imkansızlaşıyor, hatta normali bu diyen oluyor 🙂
Bu arada bloğuna bayıldım, özellikle evde yok kısmına 🙂
Sevgiler, Deniz…